Overpeinzing

In de plooien van mijn hart voel ik de liefde en de pijn, allebei aanwezig in de aanwezigheid van mijn geest.

De volheid van de liefde en de pijn zijn zo voelbaar. Wat heeft mijn hart nodig om de pijn los te laten en de onvoorwaardelijke liefde toe te laten in mijn hart.
De altijd aanwezige stroom van de onvoorwaardelijke liefde toe te laten dat is een uitdaging en soms zo gemakkelijk zoals de rivier die stroomt door een landschap niet nadenkend over wat hij tegenkomt op zijn weg. Dat doen we als mens vaak wel. Laat ik t over mezelf hebben daar ben ik goed in..

Ik leer met vallen en opstaan net als een kind dat iets nieuws leert wat ie eigenlijk diep van binnen al weet.
Dat ik veel meer ben dan al die beperkte overtuigingen van mijn persoonlijkheid. De ziel weet en mijn hart wijst me de weg.

In de eenvoud van de dingen en de stilte van het moment zit voor mij de grootste kracht en liefde.
Een moment van gelukzaligheid in een glimp van de zon zijn schijnend op de plant in de woonkamer. De plant staat fier rechtop en koestert zich aan de winterse zonnestralen van de lichtinval.
Is dat een moment van gelukzaligheid? Waar richt ik mijn aandacht op in mijn geest? Voor welke gedachtes kies ik?
Kies ik vol voor het leven met al zijn bijbehorende stenen en modderpoelen of kies voor “overleven”. Ik heb een vrije wil en kan kiezen waar ik mijn intenties op richt. Kies ik voor het leven of op het overleven – de angst.
Ik kies voor het volle leven met alles wat daarbij hoort en vraag om hulp om de altijd stromende aanwezige onvoorwaardelijke liefde te koesteren in mijn hart.
Ongeacht wat er is, acceptatie en dankbaarheid, ik ben onvoorwaardelijke liefde, mijn geest weet dat allang.
Ik word getest opnieuw om daarbij te blijven, ik ben goed zoals ik ben. Een liefdevol wezen van licht, altijd en eeuwig in de schoot van mijn ziel.
Mijn ziel weet, ik weet, ik hoef er alleen maar naar te luisteren, luister ik naar mijn zielentekst.
Wat wil mijn ziel mij vertellen op dit moment? Wat kom ik hier brengen op aarde? Wat kom ik hier brengen lieve ziel?
Wie ben ik te diepste?

Ik besef me steeds meer dat als ik in staat ben om al mijn gevoelens oordelen en emoties toe te laten en accepteer, ik mezelf accepteer in liefde …

Hoe ervaar jij dat …herken jij dit proces in jezelf ?